ଇଚ୍ଛାବତୀ ହରଣ ସୁଆଙ୍ଗ

ଟୋପାଏ ରକତ ନ ପାରନ୍ତି କାଢ଼ି । ପଦ ।

ଟଙ୍କାରେ ନଅ ଚାରି, ସେର ହେଲାଣି ବିକିରି ।

ଧାନବିନା ଏ ମୂଷାଏ ମରନ୍ତି ଗଡ଼ି ।

ହରଡ଼, ଗହମ, ବୁଟ, ସବୁହେଲା ଏକା କଣ୍ଟ ।

ଦାନା ଦାନା ବୋଲି ଦେଶେ ଉଠି ରଡ଼ି । ୨ ।

ବେଳୁବେଳ ମହରଗ, ବଢ଼ିଲା ସଂସାର ରୋଗ ।

ତେବେକେ ଭାଇଭାଇରେ ତଡ଼ାତଡ଼ି । ୩ ।

ଘରେ ନାହିଁ ଦାନା କନା, କିଘେନି ଜୀଇବା ନନା,

ଏଣେ ମାରୁଚି ଦେଶ ଉଦ୍ଧାର ଘଡ଼ଘଡ଼ି । ୪ ।

ବଢ଼ିବାରୁ ସବୁ ନଈ, ଲୋକେ ପଡ଼ୁଛନ୍ତି ନଇଁ ।

କାଳ ମାନୁ ନାହିଁ ନାହାକଙ୍କ ଖଡ଼ି । ୫ ।

ଛତା ଜୋତା ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ, ଇଜତ ରଖିଛି ଦାଣ୍ଡେ ।

ଷୋଳବରଷେ ମାଇପେ ହେଲେ ବୁଢ଼ୀ । ୬ ।

ବଇଷ୍ଣବ ବଇଷ୍ଣବ; ହେବ ପାଞ୍ଚିଛି ଏ ଭାବ,

ବିକିଦେଇ ଆପଣାର ଜମି ବାଡ଼ି । ୭ ।

କିପାଁ ଆସିଛ ମୋ ପାଶେ ଘେନିଣ କେଉଁ ଖବର । ପଦ ।

ଆନନ୍ଦେ ପୂରିଛି ମୁଖ ଯେସନ ବସନ୍ତେ ପିକ ।

ତେସନ ଜାଣୁଛି ଚିତ୍ତେ ନାହିଁ, ଦୁଃଖର ବିକାର । ୧ ।

କି ଅବା ପେଷିଲେ ପିତା, ଜାଣିବାକୁ ମୋ ବାରତା ।

ଜନମେ ଜନମେ ମୁହିଁ ଜନକ ପଦେ କିଙ୍କର । ୨ ।

ପିତା ଜପ, ପିତା ତପ, ପିତା ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ରରୂପ ।

ପିତା କ୍ଷିତି ତେଜ ଆପ ବାୟୁ ଆକାଶ ନିକର । ୩ ।

ଭାଷେ ବୈଷ୍ଣବ ଚରଣ, ଭାଷ ଆଗମ କାରଣ ।

ଧାରଣ ସଦା ମୋ ହୃଦେ ଦେବ ଉମେଶ ଶଙ୍କର । ୪।

ଜୀବଧନ ହେବ ତୁମ୍ଭେ କେଉଁ ରାଜଜେମାର । ପଦ ।

ଅଛନ୍ତି ନୃପକୁମାରୀ ଜଗତେ ଅସୁମାର ।

ତାଙ୍କ ଛବି ଆଙ୍କି ପିତା ଦେଲେ ମୋହ ଜିମାର । ୧ ।

ଯାପରେ ବଳିବ ଚିତ୍ତ ଉଚିତ ଯେ ତୁମ୍ଭର ।

ସୁଚିତ୍ତେ ପରାଣପତି ହେବ ସେହି ବାମାର । ୨ ।

ଅଙ୍କ ପଲ୍ୟଙ୍କେ ପହୁଡ଼, ଘେନିଣ ତ୍ରିଯାମାର ।

ଯେଉଁ ପରକାରେ ଶ୍ୟାମ ହୋଇଛନ୍ତି ଶ୍ୟାମାର । ୩ ।

ଅଙ୍ଗ ସଙ୍ଗ ବାଞ୍ଛାକର ଭାଷ କେଉଁ ରାମାର ।

ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାଷ ବଇ ଭଣେ ଯୋଗ୍ୟ ସିନା ଜେମାର । ୪ ।

ବିଭାହେବି ମୁଁ ତାକୁ ଯେଉଁ ରମଣୀ ପଢ଼ିଥିବ ପାଠ । ପଦ ।

ଶୋଭା ହେବ ସଂସାରରେ ବରିଲେ ସେ ଯୋଷାରେ ।

ସେ ତ ହେବ ମୋହର ମୁଁ ହେବି ତାର ରହିବ ମୋ ଆଣ୍ଟ । ୧ ।

ଲୁହା ଚୁମ୍ବକ ସମ ଉଦୟ ହେବ ପ୍ରେମ ।

ଶ୍ରମ ନକର ବୃଥା ମାନ ମୋ କଥା ସାଧନାହିଁ ହଟ । ୨ ।

ମଣିକାଞ୍ଚନ ଯୋଗ କରଣେ ଅନୁରାଗ ।

ଏହା ବହି ହୃଦୟେ ହୁଅ ବିଦାଏ ଦେଖ ଭଲବାଟ । ୩ ।

ଏହା ନୋହିବ ଯେବେ ବିଭା ନ ହେବି ତେବେ ।

ବଇ ବୋଲଇ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ଆଶ୍ରମ ଅଛି ଭାଲପଟ । ୪ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ମାନିଲା ନାହିଁ ମୋ କଥା ଛାମୁଙ୍କ କୁମର ।

ରାଜା

–କି ଉତ୍ତର ଦେଲା ଚାରୁବ୍ରହ୍ମ ତୋ ଛାମୁର ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ସେ କହିଲା ଶିକ୍ଷିତା ଯୁବତୀ ହେବ ବିଭା ।

ରାଜା

–ଯଦି ରୂପ ହୋଇଥିବ ତାହାର ଅଶୋଭା ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ଶୋଭା ଅଶୋଭାରେ ନାହିଁ ଆପତ୍ତି ତାଙ୍କର ।

ରାଜା

–ମୋ ଆଜ୍ଞା ଅବଜ୍ଞା କଲା ହୋଇଣ କୁମର ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ଏଥର ଉତ୍ତର ଯାହା କରନ୍ତୁ ମଣିମା ।

ରାଜା

–ଆଜି ତାକୁ ପାରକର ଏ ନଗର ସୀମା ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ଛାମୁଙ୍କ ହୁକୁମ କିଏ ଅବଜ୍ଞା କରିବ ।

ରାଜା

–ତା ହେତୁ କଳଙ୍କ ବିଷ ମୋ କୁଳେ ଘାରିବ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ

–ଏକ୍ଷଣି ତାହାକୁ ନଗ୍ରୁ ଦେଉଅଛୁ କାଢ଼ି ।

ରାଜା

–ଯାଅ ଦୂତ ରାଜ୍ୟସୀମା ପାରେ ଆସ ଛାଡ଼ି ।

ରାଜାଙ୍କ ଆଦେଶ ଏଥି ନ କର ଆହାର । ପଦ ।

କୋପ ବହି ତୁମ୍ଭ ପାଇଁ ମୋତେ ଅଛନ୍ତି ପଠାଇ ।

ଫିଟାଇ କହିଲି ଦୋଷ ନାହିଁଟି ମୋହର । ୧ ।

ମନ୍ତ୍ରୀକି ବୋଇଲେ ପାଶେ ଶୁଣି ତାଙ୍କ ବାଣୀ ରୋଷେ ।

ଆଦେଶ ଦେଲେ ଏ ଦେଶେ କରନା ବିହାର । ୨ ।

କ୍ରୋଧେ ଚକ୍ଷୁରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ କମ୍ପୁଛି ସରବ ଅଙ୍ଗ ।

ସେ ରଙ୍ଗ ଦେଖିଲେ ତୁଣ୍ଡ ଫିଟିବ କାହାର । ୩ ।

ଆସ ଆସ ବେଗ କରି ନହରୁ ଯିବା ବାହାରି ।

ବଇଷ୍ଣବ ଭଣେ ତବ ଚରଣେ ଜୁହାର । ୪ ।

ଚନ୍ଦ୍ରମାବଦନ କିପାଁ ପଡ଼ିଅଛି କାଳୀ ରେ । ପଦ ।

ଫିଟାଅ କାରଣ ତାର ତୁଟାଅ ସନ୍ଦେହ ଭାର ।

କହ କହ ତୋତେ କିଏ ଦେଇଚି କି ଗାଳି ରେ । ୧ ।

କିପାଁ ବେନିପାତ୍ର ଜଳ କରୁଅଛୁ ଟଳମଳ ।

ବିଭା ଦେବେ କନ୍ୟା ଦୂତ ଯାଇଛି ସଂଖୋଳି ରେ । ୨ ।

ଭାଙ୍ଗିଥିଲେ ଗଢ଼ାଇବି, ହଜିଥିଲେ ଲୋଡ଼ାଇବି ।

ପୂଜି ପାଇଛି ମୁଁ ତୋତେ ନର ମୁଣ୍ଡ ମାଳିରେ । ୩ ।

ଗତ ରଜନୀରେ ପିତା ପକାଇଥିଲେ ତୋ କଥା ।

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲି କେ କି କରିଅଛି କଳି ରେ । ୪ ।

ତୋଳିଣ ବିଧାତା ପିତାସଙ୍ଗେ ଗୋଳି ଦେଇଛି ଶାକର । ପଦ ।

ଯେହ୍ନେ ଜଳିଯାଏ ପଦ୍ମବନ ଗଳିପଡ଼ି ନିଶିରେ କାକର ।

ତେସନ ଘଟିଛି ଦଶା ମୋର ରସାରେ ଜାଣ ନିକର । ୧ ।

ଗିଳିଅଛି ଦୁଃଖରାହୁ ଆଜି ତୋର ସୁଖ ନିଶାକର ।

ମିଳିଗଲା ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଆସି ଘୋର ଅମାଅନ୍ଧକାର । ୨ ।

ମନ୍ତ୍ରୀମଣି ଆଣି ଦେଖାଇଲେ କନ୍ୟା ଚିତ୍ରମାନ ମୋ ପାଖର ।

ମନାକଲି ହେବି ବୋଲି ବିଭା ବାଛିଲି ମୁଁ କ୍ଷୀର ଏକ ଖାର । ୩ ।

ହେଲେ ଶିକ୍ଷିତା ଜିତା ରମଣୀ ମଣି ଧରିବ ସେ ମୋର କର ।

ଏତିକି ଦୋଷ କରିଚି ବଇଷ୍ଣବ ଭଣି ତୋ କିଂକର । ୪ ।

ରାଣୀ

–ଏତିକିରେ କି ଦୋଷ ତୋ ହେଲା ରେ ନନ୍ଦନ ?

ଚାରୁ

–ସେହିଁ ଦୋଷେ ଜନନି ଗୋ ତେଜିବି ସଦନ ।

ରାଣୀ

–ଏହା କେ କହିଲା ତୋତେ ଯିବୁ ଘର ଛାଡ଼ି ?

ଚାରୁ

–ଯେ ଜନ୍ମଦାତା ସେ ମୋତେ ଦେଉଛନ୍ତି କାଢ଼ି ।

ରାଣୀ

–ଏଡ଼ିକି ଅବୁଝା ପିତା ହେଲେ ରେ ତୋହର ?

ଚାରୁ

–ନାହିଁ ତାଙ୍କ ଦୋଷ ପୋଡ଼ା କପାଳ ମୋହର ।

ରାଣୀ

–ବୁଝାଇ ନ ଦେଲେ ଏତେ ଥିଲେ ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ ।

ଚାରୁ

–ପୋଡ଼ା କରମକୁ ଦେବେ ପଥର ହୁଅନ୍ତି ।

ରାଣୀ

–ଚାଲ ବାପା ବୁଝାଇ କହିବି ମୁହିଁ ପଦେ ।

ଚାରୁ

–କିପାଁ ଘୃତ ଢାଳିବ ପାଉଁଶ କୁଣ୍ଡେ ଖେଦେ ।

ରାଣୀ

–ଆହା ରେ ଦଇବ ଆଣି ଦେଲୁ ଏ ଦୁର୍ଗତି ।

ଚାରୁ

–ତାହାର ବିନା ଜଗତେ ନାହିଁ ଗତି ।

ତୁଛାରେ କରିଲେ ହେଳା ଆଉ ନମିଳିବ ଦିନ । ପଦ ।

ବିଦ୍ୟା ଅବିଦ୍ୟାକୁ ନାଶେ, ବିଦ୍ୟା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସର୍ବଦେଶେ ।

ଅନ୍ଧାରେ ଆଲୋକ ଆସେ ପର୍ବତେ ଫଳାଏ ଧାନ । ୧ ।

ବିଦ୍ୟାସାଗର ଶୋଷଇ, ଶୂନ୍ୟରେ ନାବ ଭାସଇ ।

ଅନ୍ଧକୁ ବାଟ ଦିଶଇ ବିଦ୍ୟାର ବଳ ଏସନ । ୨ ।

ଚଣ୍ଡାଳ ପଢ଼ିଲେ ପାଠ, ମୂର୍ଖ ଦ୍ୱିଜରୁ ସେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ବେଦରେ ଲିହିତ ତାକୁ ଚଣ୍ଡାଳୁ କରିବ ସାନ । ୩ ।

ବିଦ୍ୟା ନ ମାନଇ ଜାତି ବିଦ୍ୟାରେ ବଶ ଧରିତ୍ରୀ

ବିଦ୍ୟାର ଏତେ ଶକତି ଭାଷେ ବଇଷ୍ଣବ ଦୀନ । ୪ ।

ଅନଙ୍ଗ ଅଥୟେଅଙ୍କ ଦେଶ ହେଳେ ଯେପରି ମାଘ ଜାଡ଼ରେ । ପଦ ।

କରୀଶୁଣ୍ଢ ପରି ବାହୁଦଣ୍ଡ ଝଲେ ମଣ୍ଡନ୍ତେ ମୋତେ କୋଡ଼ରେ ।

ଗଣ୍ଡମଣ୍ଡକପାଟଳରଙ୍ଗ ପ୍ରଭା ଜବା କିବା କାଚ ବାଡ଼ରେ । ୧ ।

କଟାକ୍ଷ ବଡ଼ଶୀ ରସି ଖେଳାଇଣ ମନ – ମୀନେ ଟାଣେ ତୋଡ଼ରେ ।

ଦମ୍ଭଦ୍ରୁମ ହେଳେ ଉପାଡ଼ି ଦେଲାଣି ପଡ଼ନ୍ତେ ମୋ ନେତ୍ରଆଡ଼ରେ । ୨ ।

ଜଡ଼ପରି ହାତଗୋଡ଼ ମୋ ନଚଳେ ରହନ୍ତେ କି ଆମ୍ଭ ଗଡ଼ରେ ।

ଗୁପତରେ ପ୍ରୀତି କଥା ମୁଁ କହନ୍ତି ପୂଜି ଉମା ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ଼ରେ । ୩ ।

ସତେ ଏ କାମନା ସଫଳ ହେବ କି ପଣ ମୋ ନ ହେଉ ହୁଡ଼ରେ ।

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲେ ବିଧି କୃପା ଥିଲେ ଯୋଗହୁଏ ଦୁଧ ଗୁଡ଼ରେ । ୪ ।

ନାମ କିସ କହ ମୋ ସନ୍ଦେହ ଦହ ହୃଦୟେ ନରଖି ଡର ରେ । ପଦ ।

କିଏ ତୋର ପିତା, ଘେନି କେଉଁ କଥା, ଭ୍ରମଣ କରୁ ସଂସାର ରେ ।

କେଉଁଠାକୁ ଯିବୁ ବିଚାରୁଛି ବାବୁ ଏ ଭୋଜରାଜ ନବର ରେ । ୧ ।

ଦେଖୁ ରାଜକଳା ତୋ ଅଙ୍ଗରେ ବଳା କହ ତୁ ହେଳା ନ କର ରେ ।

ରସାରେ ଏ ଦଶା କେସନେ ଘଟିଲା ବସା କରୁ କେଉଁଠାର ରେ । ୨ ।

ଶିଶିରେ ନଳୀନ ସମାନ ଅବସ୍ଥା ବତ୍ସ ଘଟିଅଛି ତୋର ରେ ।

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲେ ଫିଟାଇ କହିଲେ କରିବା ତା ପ୍ରତିକାର ରେ । ୩ ।

ଦର୍ପକ ଦେଶର ମଦନ ରାଜାର କୁମର ମୁଁ ଅଟେ ସଂସାରେ । ପଦ ।

ନାମ ଚାରୁବ୍ରହ୍ମ ଏଡ଼େ ହୀନ କର୍ମ ମିଳୁ ନାହିଁ ଖଣ୍ଡେ ବସାରେ ।

ସୁବାହୁ ନୃପତି ବାହୁବଳେ ଆମ୍ଭ ରାଜ୍ୟ ହରି ନେଲା ନିଶାରେ । ୧ ।

ପିତା ମାତା ବେନିଜନେ ନାଶି ମୋତେ ପକାଇଲା ଦୀନ ଦଶାରେ ।

ପଳାଇ ଆସିଲି ରାଜ୍ୟ ତେଜ୍ୟାକରି ଚୋର ନେଲେ ବେଶ ଭୂଷାରେ । ୨ ।

ଯେହୁ ଅନ୍ନପାଣି ଦେବ ମୋତେ ଆଣି ମୁହିଁ ହୋଇବି ତା ପୋଷା ରେ ।

ପିତା ମାତା ମଣି ସେବିବି ସର୍ବଦା ତେଜି ମନୁ ଦମ୍ଭ ହିଂସା ରେ । ୩ ।

ପଢ଼ାଶୁଣା କରାଇଲେ ଗୁରୁ ମୋତେ ପାସୋରିବି ରାଜ୍ୟ ଆଶା ରେ ।

ମହୀଦେବ ବଇଷ୍ଣବ ଗୀତେ ଭାଷେ ସୁନା କି ମିଶିବ ସିସାରେ । ୪ ।

ନିତି ଆସି ଏଥି ଇଚ୍ଛାବତୀ ତୁଲେ ପଢ଼ ପାଠ । ପଦ ।

ନାହିଁ ସୁତା ସୁତ କେହି ରହ ରେ ହରଷେ ତୁହି,

ପାଳିବ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ହେଳେ କହୁଛି କରି ଆକଟ । ୧ ।

ତୋ ମନ ଜଗାଇ ଅନ୍ନ ଜଳ ଦେବ ରେ ନନ୍ଦନ,

ଭୁଲିଯିବୁ ବାପ ମାଏ ଚାଲିଯିବ ଯେତେ କଷ୍ଟ । ୨ ।

ଭାବନା ଭାବନା ବତ୍ସ, ପଛକଥା ମନୁ ପୋଚ୍ଛ,

ଉଚ୍ଚକୁ କରଇ ନୀଚ ସେ ସବୁ ଦଇବ କୂଟ । ୩ ।

ଆମ୍ଭ ତୁଲେ ଚାଲ ବାପ, ଭୁଲି ଯାଅ ଶୋକ ତାପ,

ଇଚ୍ଛାବତୀ ଚଳ ବାସେ ଭାଷେ ବଇଷ୍ଣବ ଭାଟ। ୪ ।

ପଣ୍ଡା

– ନିଅ ନିଅ ନିଅ ଆଣିଛି ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କେମନ୍ତ ପିଲାଟି । ପଦ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

– କେଉଁଠାରେ ୟାକୁ ପାଇଲ ହେ ପଣ୍ଡା ଥିଲା ଏ କେଉଁଠି ?

ପଣ୍ଡା

– ବୁଲୁଥିଲା ପରା ପାଇଲି ବଜାରୁ ରଜାର ଚେଲାଟି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

– କେମନ୍ତେ ରହିବ କି ବୋଲି କହିବ ସହଜେ ବୁଲାଟି ।

ପଣ୍ଡା

– ଧରମ ଚାଟ ହେଲା ଲୋ ଆମ୍ଭର କରମ ଖୋଲାଟି । ୧ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

– ଏଡ଼େବଡ଼ ଟୋକା ପୋଷା କି ମାନିବ କହନି ଭଲାଟି ।

ପଣ୍ଡା

– ରଜା ପୁଅ ଯୋଗୀ ହେଲେ ଭୁଲିବ କି ସାବକ ଚାଲଟି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

– ଶେଷକୁ ଯେମନ୍ତେ ଅଡ଼ୁଆ ନ ଲାଗି ନ ଉଠେ ପିଲାଟି ।

ପଣ୍ଡା

– ଚୋରୀକରି କି ମୁଁ ଘେନି ଆସିଅଛି ପରର ଝୁଲାଟି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

– ସେତେବେଳେ ଆଉ ରଡ଼ି ନ ଛାଡ଼ିବ ନେଲାଟି ନେଲାଟି ।

ପଣ୍ଡା

– ବଇଆ ବୋଲେ ତୁ ମୋ ସଙ୍ଗେ ନ କର ଲଢ଼େଇ ପାଲାଟି । ୩ ।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ଅହି ପରାୟେ ମୋତେ ଦଂଶୁଛି ଚିନ୍ତା । ପଦ ।

ମୋ ସଙ୍ଗେ ପାଠ, ପଢ଼େ ଯେ ଚାଟ ।

ତାହାଙ୍କ ପରେ ବଳିଛି ମୋ ମମତା । ୧ ।

ସେ ସଙ୍ଗେ ମନ, ମଜ୍ଜିଛି ଘେନ,

ନାହିଁ ଏ ପିଣ୍ଡ ଦଣ୍ଡେ ପରାଣ ସତ୍ତା । ୨ ।

ନିଦ୍ରା ଆହାର, କଲିଣି ଦୂର ।

ହରହାର ଲାଗୁଛି ଗଳା ମୁକୁତା । ୩ ।

ଆଗେ ମୁଁ ଯାଇଁ, ତା ବାଟ ଚାହିଁ ।

ବସଇ ବଇଷ୍ଣବ ରଚେ କବିତା । ୪ ।

ଦାସୀ–ଏହିକ୍ଷଣି ହେବ ପରା ଭେଟ ।

ଇଚ୍ଛା–ମନ ମୋର ନ ଲାଗଇ ଏଥି ।

ଦାସୀ–ପାଇବ ତ ହଜିଲା ସମ୍ପତ୍ତି ।

ଇଚ୍ଛା–ଗୁରୁ ଆସି ଲୋଡ଼ୁଥିବେ ତେଣେ ।

ଦାସୀ–ଡେରି ହେବ ନାହିଁ ଆଉ କ୍ଷଣେ ।

ଇଚ୍ଛା–ଆଣ ଆଣ ମୋ କିତାପ ଖଡ଼ି ।

ଦାସୀ–ଚାଲ, ତହିଁ ଦେଇଆସେ ଛାଡ଼ି ।

(ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ଆଗେ ଆସି ବସି ବାଟ ଚାହୁଁ ଥାଏ ମୋର ଗଳାମାଳିରେ । ପଦ ।

ଗଜରାଜ – ଗତି ମତି କି ମୋ ପରୁ ଯାଇଅଛି ଟଳି ରେ ।

ପବନେ ନଳିନୀ ନୀରେ ଦୋହଲାନ୍ତେ ତେଜନ୍ତି କି ଅଳି ରେ । ୧ ।

କାଲି ଖଡ଼ି କଲାବେଳେ ଗଡ଼ି ତାକୁ ଦେଇଥିଲି ତୋଳି ରେ ।

ମାଗିବି ଯା ମୋତେ ଦେବ ବୋଲି ସତ୍ୟ କଲା ନବବାଳୀ ରେ । ୨ ।

ବଳୟଶୋଭିନୀ ନିକଟେ ମୁଁ ଆଜି କରିଥାନ୍ତି ଅଳି ରେ ।

କଳିଥିଲେ ମୋର ହୃଦୟ ସୁନାରୀ ଯାଆନ୍ତା ତରଳି ରେ । ୩ ।

ଏକାନ୍ତରେ କାନ୍ତା କାନ୍ତକୁ ଭେଟିଲେ ହୁଏ କି ସମ୍ଭାଳି ରେ ।

ବଇ ବୋଲେ ଯୋଗିଭଙ୍ଗିନୀ ସଙ୍ଗୀନି ଆସଇ କି ଢଳି ରେ । ୪ ।

ପଛରୁ ଆସି ଇଚ୍ଛାବତୀ ଚାଟର ନେତ୍ର ବୁଜିବା

ଚାଟ–କଳାମେଘେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଲୁଚିବ କେତେ କାଳ ।

ଇଚ୍ଛା–କେମନ୍ତେ ଚିହ୍ନିଲ ମୋତେ ଭାଷ ହେ କୁଟିଳ ।

ଚାଟ–କୋମଳ ଲାଗିଲା କର ନେତ୍ରକୁ ମୋହର ।

ଇଚ୍ଛା–ଏପରି କୋମଳ କର ନାହିଁକି କାହାର ?

ଚାଟ–ଗିରୀଶ ମୋହିନୀ କର ଶିରୀଷୁ – ନରମ ।

ଇଚ୍ଛା–ଜାଣୁ ଜାଣୁ ଅରଜିଲ ଏତକ ସରମ ।

ଚାଟ–କାଲି ସତ୍ୟକଲା କଥା ଯାଇଛ କି ଭୁଲି ।

ଇଚ୍ଛା–କି ଇଚ୍ଛା ତୁମ୍ଭର ମୋତେ କହୁନାହିଁ ଖୋଲି ।

ଚାଟ–ଇଚ୍ଛାପାଶେ ମୋ ଇଚ୍ଛା ଜାଣିବା କିବା ଛାର ।

ଇଚ୍ଛା–ଜାଣିଲି ନାଗର ତୁମ୍ଭ କଥାର ଚତୁର ।

ଚାଟ–ଦରିଦ୍ର ବୋଲି ମୁଁ ଡରେ ନ କହଇ ଖୋଲି ।

ଇଚ୍ଛା-ଆସିଲା ବେଳୁ ମୁଁ ଦେଖି ଯାଇଅଛି ଭୁଲି ।

ଚାଟ-ଧନହୀନ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ନାରୀ ନ ରସନ୍ତି ।

ଇଚ୍ଛା–ବେଶ୍ୟା ସିନା ଧନୀ ନର ଦେଖିଲେ ତୋଷନ୍ତି ।

ଚାଟ–ଏହି ସ୍ନେହ ରହିଥିବ ମୋହଠାରେ ନିତି ।

ଇଚ୍ଛା–ଦେଲି ମାଳ କାଳେ କାଳେ ତୁମ୍ଭେ ମୋର ପତି ।

ଚାଟ–ସତ୍ୟକଲି ତୁମ୍ଭଛଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର ଆନ ।

ଇଚ୍ଛା–ତୁମ୍ଭେପରା ଜୀବ ମୁହିଁ ତୁମ୍ଭରି ଜୀବନ ।

ପଡ଼ିବ ହରିତାଳିକା ପୂଜିବ ଗୋ ଗଜାନନେ । ପଦ ।

ଚମ୍ପା ଯାଇ ଯୂଇ କୁନ୍ଦ ମନ୍ଦାର ହୋଇ ଆନନ୍ଦ ।

ତୋଳିବ ଜଳୁ କୁମୁଦ ଫେରିବ ହରଷ ମନେ । ୧ ।

ତରାଟ ଟଗର ମଲ୍ଲୀ ଘେନିଣ ଆସିବ ଚାଲି ।

ଭୁଲିଯିବ ନାହିଁ ମୋର କଥା ଚିତ୍ତୁ ବେନିଜନେ । ୨ ।

ଦୁହେଁ ରହି ଉପବାସେ ତୋଷିବ ଦେବ ଗଣେଶେ ।

ଜାଣିଥା ତୋଷିବେ ଶେଷେ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ସେ ବିଦ୍ୟାଦାନେ । ୩ ।

ହେଲା ଆସି ସନ୍ଧ୍ୟାକାଳ, ଦୁହେଁ ନିଜ ଆଳେ ଚଳ ।

ବଇ ବୋଲେ ଅନ୍ନ ଭକ୍ଷି ଆନନ୍ଦ କର ଜୀବନେ।

(ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରସ୍ଥାନ) – ପ୍ରଭାତୁ ଇଚ୍ଛା ଫୁଲଡାଲା କରେ ଧରି

ଉଇଁଲାଣି ଭାନୁ ପୂରୁବ ଆକାଶେ ଦକ୍ଷିଣା ପବନ ବହିଲାଣି । ପଦ ।

ଉଠ ଉଠ ମଠ କରନା ହେ ଚାଟ କାଆ କାଆ କାକ ଗାଇଲାଣି ।

କାଆ କାଆ ନୁହେ ଆଆ ଆଆ ଡାକ ଡାକି ଆମ୍ଭଚିତ୍ତ ମୋହିଲାଣି । ୧ ।

ନାନାଦି ସୁମନ ଫୁଟି ଉପବନ ମହ ମହ ବାସ ଅଇଲାଣି ।

ନୀଳଜଳ ନୀଳ ଲହରୀ ମାଳାରେ କଳ କଳ କଳ କହିଲାଣି । ୨ ।

ବଳଦ କନ୍ଧରେ ହଳଲଦି ଚଷା ସହସା କେଦାରେ ଧାଇଁଲାଣି ।

କୁଳବଧୁ ଉଠି କଳଙ୍କକୁ ନ ଡରି ନିଜ ମୁଖ ନିଜେ ଧୋଇଲାଣି । ୩ ।

କାଳ କାଳ କଣ୍ଠ ଜଳରେ ପହଁରି କୁହୁ କୁହୁ ରାଇଲାଣି ।

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲେ ବେଳୁବେଳ ମୋର ଲେଖନୀରୁ ବଳ ଲଇଁଲାଣି । ୪ ।

ତୋଳି ଫୁଲ ଦେବି ତଳୁ ଗୋଟାଇ ଚାଙ୍ଗଡ଼ାଭର। ପଦ ।

ଏହିଠାରୁ ବାହୁଡ଼ିବା ଆଉ ତେଣିକି ନଯିବା ।

କି ପା ବିପଦେ ପଡ଼ିବା ଦଣ୍ଡିବେ ଗୁରୁ ଆବର । ୧ ।

ଗଲେଣି ସରବେ ଚାଲି ବନ ହୋଇଲାଣି ଖାଲି ।

ଭୟେ ଉଭୟେ କି ପାଇଁ ହେବା ଏଥେ ହରବର । ୨ ।

କାଲି ଗୁରୁ ଛନ୍ତି କହି ଆକଟ କରି ବୁଝାଇ ।

ହେଜାଇ ଦେଉଚି ଏହା ଖୋଜିବ ରାଜନବର । ୩ ।

ପଡ଼ିଯାନ୍ତେ ରବିତେଜ ମଉଳିବ ଫୁଲ ତେଜ ।

ବୃଥା ହେବ ସବୁକାର୍ଯ୍ୟ ଏ ଭାଷ ବଇଷ୍ଣବର । ୪ ।

ଇଚ୍ଛା ଗଛେ ଚଢ଼ନ୍ତେ ଚାଟ ତାହାର ଯୌବନ ଦେଖି ମୂର୍ଚ୍ଛାଯିବାର ।

କିପାଁ ଧରା ପରେ ପଡ଼ି ହରାଇଲ ଚେତା । ପଦ ।

କିସ ବ୍ୟାଧି ଅକସ୍ମାତ, କରିଦେଲା ଅନାୟତ୍ତ,

ସେହେତୁ ଭୋଗିଲ ରୋଗୀ ସମାନ ଅବସ୍ଥା । ୧ ।

କିବା ବିଷଧର ଆସି ଅଙ୍ଗରେ ଯାଇଛି ଦଂଶି,

ଅକ୍ଷତ ତନୁରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନୁହେ କ୍ଷତ ସତ୍ତା । ୨ ।

ଦେଖ ଦେଖ ଏ ବିଜନ, ବନେ ନାହିଁ ଆନ ଜନ,

ମନ ଫେଇ ଧନ ଥରେ ଭାଷ ସେ ବାରତା । ୩ ।

କରିବି ତା ପ୍ରତିକାର, କହୁଛି ମୁହିଁ ନିକର,

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲେ ତେଜି ସଂସାର ମମତା । ୪ ।

ଯାଇଥିଲେ କାନନକୁ ଦୁହେଁ ଫୁଲ ପାଇଁକି । ପଦ ।

ପାଞ୍ଚଘଡ଼ି ହେଳା ଦିନ କି ପାଞ୍ଚି ରହିଲେ ମନ ।

ଗୁରୁ ଦେବେ ଗାଳି ଲବେ ମନ ହେଲା ନାହିଁକି । ୧ ।

ବିଜନ ଗହନେ ମିଳି କି ଅବା ବସିଲେ ଖେଳି ।

ନ ବୁଝି ନ ସୁଝି ପଠାଇଲି କିମ୍ପା ଦୁହିଁଙ୍କି । ୨ ।

ସେ ତ ଯୁବକଯବତୀ ସହଜେ ତ ଭୋଳ ମତି ।

ପାରଦ ଅନଳ ଏକଠାବେ ହୁଏ ଥୟ କି । ୩ ।

ଯେବେ ଜାଣେ ଭୋଜରାଜା ।

ମୋର ଭାଲେ ଲେଖା ସଜା ।

ବଇଷ୍ଣବ ଭାଷି କ୍ଷୀର ଖୁଆଇଲି ଅହୀକି । ୪ ।

ଦେଖୁଛି ଇଚ୍ଛାର ଗଣ୍ଡେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଚିହ୍ନ ।।

ଚାଟର ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଶୁଖିଲା ଦିଶଇ ।

କି କର୍ମ କଲା ଚଣ୍ଡାଳ କନ୍ୟାକୁ ରସାଇ ।।

ସଙ୍କେତ ସ୍ଥାନ ସମସ୍ତ ବିକୃତ ହୋଇଛି ।

ନିଶ୍ଚେ ନିଶ୍ଚେ ଇଚ୍ଛା ଚାଟ ମନକୁ ମୋହିଛି ।।

ଏହାଙ୍କର ପ୍ରେମ ଯେବେ ଧରାଯିବ ପଡ଼ି ।

ନିଶ୍ଚେ ଭୋଜପତି ମୋତେ ରାଜ୍ୟୁ ଦେବେ ତଡ଼ି ।।

ଆଜିଠାରୁ ଦୁହିଁଙ୍କ କରିବି ଭିନ୍ନାଭିନ୍ନ ।

ଯେଉଁ ପରି ଏହାଙ୍କର ନ ହୁଏ ମିଳନ ।।

ଚାଟକୁ ଆକଟ ଆଜୁ ରଖାଇବି ଘରେ ।

ଇଚ୍ଛାକୁ ପଢ଼ାଉଥିବି ଏ ରାଜା ନହରେ ।।(ପ୍ରକାଶ୍ୟେ)

ଯାଅ ଦୁହେଁ ଯେଝା ବାସେ ମାନି ମୋହ ବାଣୀ ।

ନ ଆସିବୁ ଧର୍ମ ଚାଟ ଏଠାକୁ ତୁ ପୁଣି ।।

ଚାଲ ପୂଜା ବଢ଼ାଇବ ଗଜାନନଙ୍କର ।

ଆସ ଇଚ୍ଛାବତୀ ତିଳେ ନ କରୁ ଉଛୁର ।।

ଛଳେ ବଳେ କଉଶଳେ ଭେଟିବ ଏ ରାତିକିରେ । ପଦ ।

ଚାଟ ସଙ୍ଗେ ହେଲେ ଭେଟ ମେଣ୍ଟିଯବ ମନକଷ୍ଟ ।

ଭାଷିବୁ ତା ସଙ୍ଗେ ବସି ବୀଣାଜିଣା ବାଣୀକି ରେ । ୧ ।

କି ଛାର କଥାକୁ ସଖି, ମନରେ ହୋଇଚୁ ଦୁଃଖି,

ବଧୂଲୀ ଅଧରା ମଧୁ ଚାଖିବୁ ତୁ ଏତିକି ରେ । ୨ ।

ପଛେ ହେଲେ ହାନିଲାଭ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଦୋଷ ନ ଦେବ ।

ସୁଖ ଯାଇ ଦୁଃଖ ତାର ସ୍ଥିର କର ମତିକି ରେ । ୩ ।

ଘନ ଜଘନା କାମନା, ପୂରିବ ନୁହ ବିମନା ।

ବଇଷ୍ଣବ ବୋଲେ କ୍ଷିତି ପରେ ରଖ ଖ୍ୟାତିକି ରେ । ୪ ।

(ପ୍ରସ୍ଥାନ)

କଳଙ୍କ ଘୋଟିଲା ମୋର କୁଳକୁ । ପଦ ।

ମୁଦୁସୁଲୀ କହିଲା ଯା କହିବାକୁ ହୁଏ ଲଜ୍ଜା ।

ତେଜ୍ୟା କଲା ଜେମା କୁଳଶୀଳକୁ । ୧ ।

ଏକକାଠିପୁରେ ଚୋର ଆସି ପ୍ରବେଶ ନିଶାର ।

ଭୁଜଙ୍ଗ ଗଳଇ ଯେହ୍ନେ ବିଳକୁ । ୨ ।

ଶୁଣି ତାହା କମ୍ପେ ଛାତି ଅଖ୍ୟାତି ଘୋଷିବ ରାତି ।

ଏ ନିନ୍ଦା ରହିଲା କାଳକାଳକୁ । ୩ ।

ନ ଦେଲେ ଚୋରକୁ ଧରି, ଶୂଳି ପାଇବେ ପ୍ରହରୀ ।

ବଇଷ୍ଣବ ପୋଛେ ଶ୍ରମ ଝାଳକୁ । ୪ ।

କାଲି ଆଣି ଚୋର ହଜୁରେ ହାଜର କରିବି ମୁଁ ଆଜି କହୁଛି । ପଦ ।

ଆଜି ମୁଦୁସୁଲୀ ଘରେ ମୁଁ ଲୁଚିବି ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରୁ ପହୁଞ୍ଚି ।

ପାତ୍ରସହ ରାତ୍ରେ ଚୋରକୁ ଧରିବି ହାତକଡ଼ି ନେଇ ଧାଉଁଛି ।୧।

ନ ଦେଲେ ତୋ ପାଶ ମାରିବ ସବଂଶ ଏହି କଥା କହି ଦେଉଛି ।

କାଲିସବୁ ଗୋଳ ମେଣ୍ଟିବ ଜଞ୍ଜାଳ ବେଳ ଥାଉଁ ବିଦା ନେଉଛି ।୨।

ଏଡ଼େ ବଡ଼ ଛାତି କାହାର ହୋଇବ ରାଜାଘରୋ ରାତି ପୋହୁଛି ।

ଏବେ କାହିଁ ଯିବ ଛାଡ଼ିଲା ଦଇବ ବଇଷ୍ଣବ ପଦ ଗାଉଛି ।୩।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ଏକ୍ଷଣି ଦେଖିଲେ ରାଜା ପାଇବୁ ପ୍ରୀତିର ମଜା ସଜା ଭାଲେ ଲିହିଅଛି ବିହି ରେ ଚାଣ୍ଡାଳ ।୧।

ହଜୁରେ ହାଜିର ଦେଇ ଦୋଷୁ ପାର ହେବି ମୁହିଁ ବେଜାର ହୋଇଲେ ରାଜା ଯେତେ ।

ନଜରବନ୍ଦିରେ ଥିବୁ ବୁଝିବେ ନାଜର ବାବୁ, ତୋର ହାନି ଲାଭମାନ କେତେ ।୨।

ନୁହେଁ ଏ ବଜାର ହାଟ ବଜାରି କରିବେ ନାଟ, ଭୋଜରାଜ ନହରଟି ଏହି ।

ତୋହର ନିଜର ଲୋକ ଜଣେ କେହି ନାହିଁ ଦେଖ, ପିଞ୍ଜରାବଦ୍ଧ ପକ୍ଷୀଟି ତୁହି ।୩।

ବଜର ବଜର ନୁହ ହଜୁରେହଜାର ଦିଅ ଚାରର ଚାରା ଅଛି କାହିଁ ।

ବଇଷ୍ଣବ ଭାଷେ ରସେ ରହ ନାହିଁ ଏଥେ ଲେଶେ ଯା କରିବେ ଦେବ ଉମାସାଇ ।୪।

ଜେମା:- ନିଅ ନାହିଁ କଟୁଆଳ ବିଦେଶୀ କୁମରେ ।

କଟୁଆଳ:- ପ୍ରାଣୀ ନାଶ ଦୋଷ କିଏ ଦେଇଛି ଯମରେ । ୧ ।

ଜେମା:- ଛାଡ଼ିଦିଅ ଏହାକୁ ନ ମାର କଟୁଆଳ ।

କଟୁଆଳ:- ଏହାକୁ ନ ଦେଲେ କାଲି ପୂରିବ ମୋ କାଳ । ୨ ।

ଜେମା:- ନାରୀ ହତ୍ୟା ଦୋଷ ନେବ ଜାଣିଥା ନିଶ୍ଚୟ ।

କଟୁଆଳ:- ଯାର ଆଜ୍ଞା ତାର ଦୋଷ ମୋର କିସ ଭୟ ।୩।

(ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ଏ କୁମରଠାରେ ତାହା ଦେଖଇ ବିଲକ୍ଷଣ । ପଦ ।

ତା ନୋହିଲେ ଇଚ୍ଛା ବଳାଇ ମତି କରନ୍ତା କି ୟାକୁ ପରାଣପତି ।

ଧାରଣ କରିକି ଗଳାମାଳା ପରା ରଖନ୍ତା ଅନୁକ୍ଷଣ ।୧।

ନ ମାରି ଏ ସୁତେ ବନ୍ଦୀରେ ରଖନ୍ତି, ଜେମାକୁ ପାଶେ ପଚାରିବ ଡାକି ।

କି ଭାଳି ବାଳୀଶ ମଜ୍ଜିଲା ୟାତୁଲେ ଏଥେ କରୁ ବଖାଣ ।୨।

ଏ କୁମରେ ବାନ୍ଧି ନିଅ ଡଗର ବନ୍ଦିକରି ଭାଷ ଜେମା ଆଗର ।

କହ ରତିଚୋର ଗଲା ଯମପୁର କଲନାହିଁ ରକ୍ଷଣ ।୩।

ଶୁଣିକ ଗୁଣମଣି ଭଣିବ କିସ,ଯେବେ ଆସିବାକୁ ଇଚ୍ଛେ ମୋ ପାଶ ।

ଆଣିବ ତକ୍ଷଣେ ବଇଷ୍ଣବ ଭଣେ ଚଳ ଚଳଏକ୍ଷଣ ।୪।

ଚାଟ ଇଚ୍ଛାବତୀ ବିଭାଘର ହେବ କହିଦିଅ ଗ୍ରାମ ଗ୍ରାମରେ । ପଦ ।

ଆଗତ ତିଥିରେ ସ୍ଥିର କର ଲଗ୍ନ ଡର ନାହିଁ ପରିଶ୍ରମରେ ।

ଇଚ୍ଛା ଇଚ୍ଛାମତେ ବର ଲୋଡ଼ିଅଛି ପଡ଼ିନାହିଁ ତିଳେ ଭ୍ରମରେ ।୧।

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଗୁରୁ ତାଙ୍କର କୃପାରୁ ହେଲା ଦୂର ଦୁଃଖ ହିମରେ ।

ପଙ୍କଜିନୀ ଦଶା ତୁଟିଲା ସହସା ମଧୁପ ଜୁଟିଲା ପ୍ରେମରେ ।୨।

ଜାଣି ତ ନଥିଲି ଏଡ଼େ ସୁଖ ଧାତା ଲେଖିଥିଲା ଜେମା କର୍ମରେ ।

ମଳୟାଚଳରୁ ସମୀର ଆସିଣ ଲାଗିଅଛି କାଷ୍ଠ ଦ୍ରୁମରେ ।୩।

ଦିଅ ହୁଳହୁଳୀ ନାଦ କର୍ଣ୍ଣ ଡେରି ଶୁଣନ୍ତୁ ସ୍ୱରଗ ଅମରେ ।

ବଇଷ୍ଣବ ଗିର ବିଷ୍ଣୁ ଆଶ୍ରା ଯାର ତାର ନାହିଁ ଡର ଯମରେ ।୪।